28 maart 2024 Gebruikers online: 41
Agenda
Active creations

Pokémon Go (column Teunie Rijfkogel)

Geplaatst op: 16 juli 2016

Mensen die met hun smartphone en een gele Pokémon-muts de straat op gaan om virtuele Pokémon te zoeken: het klinkt te belachelijk om waar te zijn, maar het gebeurt. Echt. Het spel is nog geen twee weken geleden gelanceerd, maar heeft nu heel Nederland al op de kop gezet. Het is een obsessie geworden. Op nieuwssites, sociale media en op straat: Pokémon is overal. Niet alleen in Nederland overigens, ook in Amerika, Australië en Korea. Eén dag nadat de app uitkwam, was het spel in Amerika al vaker gedownload dan Tinder. Moet je nagaan!

De makers van het spel zullen ongetwijfeld niet vermoed hebben dat het spel zo’n megahype zou worden. Mensen die ’s avonds normaal gesproken op de bank voor de tv ploffen, gaan nu de straat op om Pokémon te zoeken. Ze zwalken alle straten af. Goed voor de fysieke gesteldheid zou je denken, ware het niet dat er talloze nieuwsberichten opduiken over mensen die zich op treinsporen begeven, slingerend over de snelweg rijden en zonder blikken of blozen drukke kruispunten oversteken. Echt? Ja, echt. En dat is nog niet alles.

Sommigen hebben er blijkbaar alles voor over om de zeldzame exemplaren te vangen. Ze struinen kelders van ziekenhuizen af, lopen bij volslagen vreemden door de tuin en Zuid-Koreanen, die het spel in eigen land niet kunnen spelen, steken opeens massaal de noordgrens over naar het communistische stadje Sokcho, dat nu wordt overspoeld door toeristen. En neem dan New York. Het hele verkeer rond Central Park was ontregeld, omdat hordes spelers gehoord hadden dat zich in het park een zeldzame Pokémon bevond. Om maar te zwijgen over de Amerikaanse Shayla Wiggens, die in haar jacht op waterpokémon op een lijk in de rivier stuitte.

Gelukkig zorgt de app niet enkel voor chaos en treurnis. Af en toe leidt het ook tot ontroering. Een jongen uit Edam deed een bijzondere ontdekking toen hij het graf van zijn overleden broertje bezocht en hier niet alleen het stenen Pikachu-beeld aantrof, maar het virtuele exemplaar ook aanwezig bleek te zijn. Aandoenlijk toch?

Ik moet toegeven, het spel is briljant. Maar hoe dol ik ook op spelletjes ben, ik vertik het om me door zo’n idiote hype te laten meesleuren. Wel geniet ik van alle idiote acties die ik mensen zie doen. Ik lachte me de blubber toen ik het filmpje van de mensen in Central Park zag die als een kudde sullige schapen achter elkaar aan renden om zo’n Pokémon te vangen en het hele verkeer ontregelden. Ik vraag me af wat ze denken als ze zichzelf naderhand op video terugzien. Dan moet je je toch wel afvragen wat je in vredesnaam bezielde? Stiekem hoop ik er nog eens getuige van te worden dat iemand met kromgebogen hoofd en het blik op het scherm tegen een lantaarnpaal aan knalt of zo. Met zo’n gele Pokémuts op. ‘Poinggggg.’ Dat zou echt hilarisch zijn.

Maar alle gekheid op een stokje, het is te hopen dat er geen dodelijke ongelukken mee gebeuren. Want wat zet je op het graf van iemand die aan de gevolgen van dit spel overlijdt? “Hij was Pokémon aan het zoeken?” Deze doodsoorzaak hoort wat mij betreft thuis in de top 10 van de meest lullige manieren om dood te gaan. Maar goed, laten we hopen dat het nooit zover komt. En vooral, dat er op het parcours van de Nijmeegse Vierdaagse volgende week geen zeldzaam exemplaar gesignaleerd wordt…

 

 

Gepubliceerd door Robert Jansema
Aquaservice