Sinterklaas (column Yvonne Kisjes)

Ik ben dol op de tijd rond Sinterklaas. De geheimzinnigheid en de gedichten. Binnen mijn gezin hebben we wel tot tranen toe gelachen over de gemaakte gedichten en surprises, fantastisch! Het brengt ook weer herinnerinningen boven. Over de Sinterklaastijd in je eigen jeugd. En iedereen heeft wel van die verhalen, en niet alleen over sinterklaas, die elke verjaardag weer naar boven komen en waar met je met je kop op de tafel  helemaal slap ligt van het lachen. Ieder jaar weer.

Mijn vader, Gait Boerhof, wordt gevraagd of hij voor Sinterklaas wil spelen bij vrienden en neef Roelof als Zwarte Piet. Dat was geen probleem, natuurlijk doen ze dat. Op een bepaald moment zegt Sinterklaas (mijn vader dus) tegen zwarte piet met een zware donkerbruine stem: Piet, geef die kinderen nog eens wat pepernoten. En piet zegt: ja, ome Gait…..

Een paar jaar geleden mag ik als voorzitter van de buurtvereniging het sinterklaasfeest, waar 45 kinderen aanwezig zijn, aan elkaar praten. Praten kan ik wel. Sinterklaas wordt gespeeld door onze onvolprezen Martin Withaar. Martin loopt in zijn rol als Sinterklaas door de DESZ-kantine, waar allemaal leuke slingers opgehangen zijn. Tijdens het afscheidslied zie ik dat hij met die verrekte staf achter zo’n slinger blijft haken.

Dus ik bler: : Martin, Martin; kiek uut!

Zo machtig jammer dat ik de microfoon ook nog voor de mond had en dat vergeten was. Man, ik verschoot van kleur. Ik heb 45 tere kinderzieltjes en hun geloof in Sinterklaas naar de bliksem geholpen.

Maar het aller-aller ergste was nog, dat die duvelse Martin het expres deed, hij wilde een reactie bij de kinderen los maken…