Adri Bloemendal is 25 jaar predikant

Tekst en foto Anja Bos

Net als vrijwel iedere puber had Adri Bloemendal rond z’n 13e levensjaar weinig op met het geloof. Tot hij verliefd werd op een meisje dat naar de  kerk ging. Wilde hij bij haar enige kans maken, dan moest hij zich toch maar meer gaan bezighouden met het geloof. Met dat meisje is het nooit iets geworden, maar God kreeg een plek in zijn leven. Op z’n 15e maakte hij een moeilijke periode door en juist in die fase vond hij rust bij God.

“De rust en blijdschap die ik toen heb ervaren, inspireert me altijd weer”, vertelt Adri Bloemdal (bijna 52), sinds maart  van dit jaar als predikant verbonden aan de hervormde gemeente van Zwartsluis en inmiddels 25 jaar actief in het ambt van predikant. Aan dit jubileum werd onlangs tijdens een zondagse eredienst op bescheiden wijze aandacht besteed.

Als 15-jarige jong volwassene was hij zo overtuigd van zijn geloof in God, dat hij niet lang daarna besloot dat hij iets terug moest doen. De keuze voor de studie theologie was snel gemaakt. Als 26-jarige was hij klaar om aan de slag te gaan in zijn eerste gemeente. Dat werd Nieuweroord-Noordscheschut. Samen met zijn vrouw en twee dochters toog hij naar het Drentse land. Geboren en getogen op de Veluwe best een overgang. “Maar we waren daar snel gewend. Kregen alle rust om er aan de slag te gaan en te gaan bouwen.”

Vijf jaar later nam de jonge predikant een beroep aan naar Nieuw Vennep en samen met zijn gezin, inmiddels uitgebreid met nog een dochter, zette hij koers naar het  westen. Adri Bloemendal vertelt:  “De directe benadering door de mensen daar is natuurlijk kenmerkend. Daar moet je aan wennen, maar het lag me wel. De hectiek was er bovendien erg groot, omdat Nieuw Vennep als dorp enorm groeide. Van belang  is dan hoe je je daar als kerk in opstelt. De herinneringen zijn warm. Ook al omdat in het westen toch nog meer geldt dan in deze hoek van het land dat, als mensen bij de kerk horen, ze daar veelal ook bewust voor hebben gekozen. Dat heeft als voordeel dat de gemeenteleden zich veel meer bij elkaar betrokken voelen.”

Na Nieuw Vennep keerde Adri Bloemendal terug naar het oosten om zijn ambt te dienen in Vriezenveen. De vierde gemeente op het levenspad van de predikantenfamilie werd Well-Ammerzoden, twee dorpjes gelegen aan de Maas. Vervolgens ging hij terug naar z’n ‘roots’, de Veluwe. In Nunspeet was hij de afgelopen vijf jaar predikant. Opnieuw vijf jaar, evenals in zijn vorige gemeenten. “Niet bewust”, benadrukt hij. “Het gaat zoals het gaat.”

In het werken in elke gemeente heeft hij de steun van zijn vrouw Lida als groot en onmisbaar ervaren. “Natuurlijk ben je alleen dominee. Maar met Lida kan ik veel delen en ik weet dat datgene wat ik deel bij haar veilig is. En ze is er altijd voor mij”, steekt hij de grote waardering voor zijn echtgenote niet onder stoelen of banken.

Zwartsluis

Eind 2016 klopte de kerkenraad van de hervormde gemeente van Zwartsluis bij hem aan. ‘Er was meteen bij de kennismaking al een klik. Ik proefde hier als het ware de ruimte.” Gevraagd naar zijn doelstellingen antwoordt Adri Bloemendal: “Concrete doelen stel ik al lang niet meer. In de loop van de afgelopen 25 jaar heb ik gemerkt dat die niet altijd haalbaar zijn. Eerst maar eens je gemeente goed leren kennen, dan merk je vanzelf wat er nodig is en dan kun je daar je doelen alsnog op afstemmen”, klinkt het overtuigd.  Adri Bloemendal is realist genoeg om te weten dat er van een predikant veel wordt verwacht. “Maar gemeente en predikant moeten het met elkaar doen. Voor ieder gemeentelid geldt: laat je als levende steen invoegen in het bouwwerk van de levende God. Samen vormen we die steentjes. Als we, in de geest van Pinksteren, samen verlangen naar groei in de diepte om juist dan naar buiten te treden, dan kunnen we met elkaar meer mensen bereiken.”