Schaakuitslagen

In februari 1933, als in Duitsland Hitler net aan de macht is, komt de werkloze radencommunist Rinus van der Lubbe voor een paar weken naar Berlijn. Op 25 februari sticht hij brand in een stempellokaal, het stadhuis en het keizerlijk paleis. Deze brandjes worden in de kiem gesmoord. Maandagavond 27 februari 1933 breekt hij in het gebouw van de Rijksdag in om het nog eens te proberen. Ditmaal treft Van der Lubbe doel en de Rijksdagbrand is een feit. Terstond komt mythevorming rond Van der Lubbe op gang die uiteindelijk vele boekenplanken in beslag zal nemen. Zijn (show)proces wordt in ieder geval gebruikt om het communisme te belasteren. 

Desalniettemin en vaak stil hebben gestaan bij Rinus van der Lubbe, opende Jan Wiers tegen Klaas-Jan v.d. Vinne. Jan zocht direct de aanval en dreigde met een ‘paardenvorkje’ maar Klaas-Jan had dit gezien en wist dit te voorkomen. In het middenspel, na afruil van stukken, verloor Klaas-Jan zijn g7 pion en kreeg hierdoor 3 lossen pionnen, wat hem uiteindelijk fataal werd.
Ebo Bos nam het tegen ons nieuwe schaaklid Ben ten Klooster op. Het werd een boeiende partij met verrassende wendingen. Ben nog niet gewend om de schaakklok te spelen en daarnaast de partij te noteren verloor hierdoor een aantal kostbare pionnen. In het eindspel met nog enkele minuten op zijn klok ging hij ‘schaakkopje’. Zijn vlag was gevallen.
‘En forgeant qu’on devient forgeron’ (E. Bos) vertaald: ‘Oefening baart kunst’
Wim Jurgens speelde tegen Teun Troost. In een gelijkopgaande strijd deden beide schakers niet voor elkaar onder. Wim deed een lange rokade en Teun opende de aanval hierop, maar tevergeefs want Wim had zijn verdediging naar behoren. Wim opende de aanval met paard en dame op Teun’s damevleugel, gaf met zijn paardje schaak waarna Teun met zijn koning vluchtte. Door een foute vervolgzet van Teun kon Wim met dame een schaakmat geven. Even later verliet Teun geruisloos de Schaaksociëteit met vast en zeker de Rijksdagbrand in gedachte.
Willem-Pieter v.d. Berg ontmoette Henk Terpstra. Na e4 en e5 zette Willem-Pieter zijn dame op h5 om Henk’s pion op e5 te verschalken en wat geschiedde. Gaande de partij verloor Henk een kostbaar paardje en zette Willem-Pieter de aanval op de d-lijn in, waar Henk zijn ‘inschikkelijke dame’ en koning zich bevonden. Uiteindelijk werd dit hem fataal.

“Een man die het heel druk heeft, verandert zelden van mening”

Friedrich Nietzsche
Duits dichter en filosoof
Leefde van: 1844-1900