IJsheiligen in de Kop (column Herman Slurink)

Loop je de ene dag met de kop in de wolken, de andere dool je rond in een wereld waar goden heersen en reeën verdacht veel lijken op eenhoorns. Elfen lijken zich te laten voortdrijven tussen de beschermende vleugels van de knobbelzwaan. Ik ben in de ban van de ‘IJsheiligen’ en meen zelfs dat ze mij vanuit de lage wolkformaties toeknikken. IJsheiligen is het oudste en het wellicht bekendste begrip uit de volksweerkunde. De eerste berichten dateren van rond het jaar 1000. Hun namen zijn Mamertus, Pankratius, Servatius en Bonifacius. Zij vieren hun naamdagen op 11, 12, 13 en 14 mei.

De ijsheiligen ontlenen hun benaming aan het gevaar van vorst voor het bloeiende gewas. Een  late vorstnacht kan veel schade aanrichten. En koud is het vandaag. Een harde noord-oosten wind jaagt de geesten van de heiligen voort langs het firmament die dan weer gitzwart is van de zware buien met hagel en onweer en je daarna stralend helder blauw toeschijnt met sneeuwwitte uitdijende wolkformaties. Het ontstaan van deze wolken lijkt alsof je het tot bloei komen van een bloem versneld afgedraaid ziet.

Een gevecht tussen licht en donker dreigt zich boven “De Leeuwte” nabij St. Jansklooster af te spelen. “De Kop” is in rep en roer en ik als klein nietig mens ga volop mee in dit eeuwenoude schouwspel. Bootjes liggen beschut in de haven en een enkele watersporter waagt zich op de onstuimige “Wieden”. De uitzonderlijk koude bovenlucht, het jonge frisse groene riet, de vele kleurrijke planten in een gevarieerd veldboeket, de warmte van de zon die zich onder deze omstandigheden extra doet gelden, het brekende en weer oplichtende uitspansel…… het lijkt er op dat de ‘Heiligen’ de schepping opnieuw formeren en begonnen zijn in de “Kop” .

Het kost moeite om weer huiswaarts te keren. Wat bedoeld was als een wandelingetje van een uur liep uit op een paar uur genieten. Na de ijsheiligen neemt de kans op vorst in mei sterk af. Deze dagen markeren meestal de overgang naar een periode met een meer zomers karakter. Er is dus hoop op warmere tijden.

Hoe het ook zij….De “Kop” oogt nu als een jonge bruid omringd met bloemen en versierselen.

Herman Slurink.