Jan de Vries is ‘niet alleen’ in De Schans

Jan de Vries is de eerste die het huurcontract, van zijn woning in de Schans, met Wel Wonen tekende. Hij is er blij mee. “Ik woonde hier al met mijn vrouw Nel. Nadat ze is overleden in november, wilde ik graag blijven. In de Schans heb ik veel aanspraak. Als ik in het dorp had gewoond, was ik echt alleen. Dan ging ik hier ’s ochtends niet gezellig koffie drinken, alhoewel dat wel kan trouwens.”

Per 1 februari huurt Jan de woning, waar hij voor de ziekte van zijn vrouw is komen wonen twee jaar geleden. “Omdat Nel zorg nodig had, kon ik ‘meeliften’ en gingen wij samen naar de Schans. Ik kreeg een zogenaamde indicatie nul, wat na haar overlijden verviel. Ik huur deze kamer inclusief een servicepakket van Wel Wonen: onderhoud, buiten- en binnenkant van het gebouw, verwarming, stroom en gas, en een servicepakket van IJsselheem: warme maaltijd, alarm, gastvrouw/receptie en welzijn (activiteiten). Wat ik heb veranderd is dat ik de schoonmaak en de was privé heb geregeld.”

De activiteiten brengen Jan sociale contacten en gezelligheid. “Door de week ga ik iedere ochtend koffie drinken beneden. Op dinsdagmiddag ga ik naar de ‘mannenmiddag’. Dan doen wij een bakkie koffie, praten wat en spelen triviant. Dat is gezellig. Elke middag eet ik hier de warme maaltijd. Eerst at ik altijd op mijn kamer, dan is het ‘hap, slik weg’. Beneden eten denk ik wel zo’n vijfendertig personen. Meestal zit ik met dezelfde mannen aan tafel. Dan praten wij met elkaar. Dat eet toch anders. Het is net of het eten dan beter smaakt. Verder kom ik ook altijd wel mensen tegen als ik de hond uitlaat en dan maak ik een praatje. Ik ben de enige met een hond. Als je zelf je huisdier kunt verzorgen, dan mag die meeverhuizen naar hier.”

Jan heeft een auto waarmee hij een rolstoel kan vervoeren, die had hij nodig voor zijn vrouw. Nu komt dit nog erg goed uit. “Ik haal en breng een man uit Wanneperveen die voor dagbesteding naar de Schans gaat. De activiteitengroep De Toesebolte wil binnenkort een ochtend naar Intratuin. Dan rij ik ook mee, want er zit iemand van de groep in een rolstoel. Op donderdagmiddag ga ik met een bewoner van de kleinschalige verpleeghuiszorg naar zorgboerderij De Lenteheuvel, die tussen Zwartsluis en Hasselt ligt. Daar blijf ik iedere donderdagmiddag en doe er vrijwilligerswerk. Ik help een groep jongens die van pallets van alles maken, zoals kastjes, tafels of vogelhuisjes. In het weekend houd ik mij meestal rustig. Ik kan goed alleen zijn. Dan maak ik een puzzel of doe een spelletje op mijn tablet of ik zit achter de laptop. Ik ben de enige in de Schans die internet heeft.”

Na het overlijden van zijn vrouw was het wel ineens heel rustig voor Jan. “Elke dag kwamen er veel mensen binnen om voor Nel te zorgen. Nu komt er af en toe iemand van de zorg vragen hoe het met mij gaat. Dat vind ik heel prettig. Ik ben hier niet alleen.”