Wat eten we vandaag? Muskusrat! (column Teunie Rijfkogel)

Muskusratten zijn altijd al een groot probleem geweest. Een effectieve bestrijding is nodig om te voorkomen dat de beestjes schade aan dijken en kades aanrichten. Ook agrarische ondernemers zijn niet blij met deze knaagdieren. Ze graven indrukwekkende gangenstelsels in slootwallen met verzakkingen als gevolg. In de ergste gevallen kunnen trekkers kantelen en koeien hun poten breken.  Waar muizen nog natuurlijke vijanden hebben, vormt voor de muskusrat alleen de mens een bedreiging. Werk aan de winkel dus, helemaal als je bedenkt dat een rat wel twintig jongen per jaar kan voortbrengen. Waterschap Reest en Wieden is al jarenlang actief op het gebied van muskusrattenbestrijding rondom Zwartsluis. Door het plaatsen van vallen en klemmen wordt getracht om de populatie muskusratten klein te houden. Een goede zaak, want gaat de veiligheid van de mens niet voor alles?

Wanneer de muskusratten gevangen zijn, worden zij doorgaans vernietigd. Zonde eigenlijk, want muskusratten hebben een waardevolle pels. In Noord-Amerika hebben deze zachte pelzen, bekend onder de naam bisam, al tot een lucratief handeltje geleid. Daarnaast staat de muskusrat ook nog eens bekend als een ware delicatesse. In België vindt het diertje dikwijls zijn laatste bestemming in een malse stoofpot. Het CDA Reest en Wieden wil daarom onderzoeken of het mogelijk is om de muskusrat terug te brengen op de menukaart. Nu weet ik niet of u bekend met de muskusrattenvangst, maar ik kan u vertellen dat de eetlust u wel vergaat wanneer u een rat ziet die uit een klem wordt gehaald. Dit is ook het grote probleem, want een dode rat mag in onze wetgeving niet gebruikt worden voor consumptie. En terecht natuurlijk. Joost mag weten hoe lang zo’n rat al in de val zit. Nu worden de vallen doorgaans regelmatig langsgelopen, maar de kans is aanwezig dat er eens eentje vergeten wordt. Niet echt bevorderlijk voor het goede imago van de Nederlandse voedselveiligheid.

Een oplossing is om de ratten levend te vangen, maar dit gaat met extra kosten gemoeid.  Eenvoudige klemmen die voor het hol van de rat worden geplaatst, voldoen dan niet meer. Ook moeten de vallen constant nagelopen worden, want vanuit het oogpunt dierwelzijn is het begrijpelijk dat ze zo snel mogelijk uit hun stresssituatie verlost worden. En toch vind ik het niet zo’n gek idee, dat eten van muskusratten. Waarom zouden we geen muskusrat eten als het zo’n smakelijk product is en de vangst een noodzakelijke actie om ons te beschermen tegen dijkdoorbraken?

Ik zie hem al in mijn braadschaal liggen. Een beetje room,  peper, zout, uien en kruiden erbij en smikkelen maar. Maar om de smerige beelden van half vergane, stinkende muskusratten tijdens mijn avondeten te voorkomen, eet ik hem liever onder de naam waterkonijn…