Politiek geneuzel (column Teunie Rijfkogel)

Een paar weken geleden viel de stemkaart voor de Provinciale Statenverkiezingen weer in de bus. Och, dacht ik, het is weer zover. Want laat ik eerlijk zijn: de politiek interesseert me geen klap. Ik ben van mening dat er in Den Haag genoeg praatjes verkondigd worden, maar dat de bijbehorende daden veel te vaak achterwege blijven. Af en toe lijkt het op een kat-en-muisspel tussen politici onderling, waarbij de grondbeginselen van de politiek voor het gemak vergeten worden. Natuurlijk is een doeltreffend bestuurlijk orgaan nodig om deze maatschappij in het gareel te houden, maar de laatste keer dat ik gestemd heb, had ik al snel spijt van mijn keuze.

Topsalarissen

Ik word moe van al dat geneuzel. Liever zie ik politici die optreden in de trant van ‘geen woorden, maar daden’. Helaas zijn deze politici schaars. Waar zijn die bevlogen mensen gebleven die zich tot het uiterste inzetten om ons land vooruit te helpen? Die mensen waarvoor de Nederlandse burger werkelijk op plaats één staat? Er is al veel gesproken over de topsalarissen in de politiek. Ik heb er persoonlijk niets op tegen dat hardwerkende mensen veel geld verdienen, maar juist voor zo’n belangrijke functie zou iemand niet met geld gelokt moeten worden. Laat de motivatie en de wil om verandering aan te brengen maar de reden zijn om de politiek in te gaan. Ze zouden echt de enigen niet zijn die een veeleisend beroep hebben zonder een bovengemiddeld inkomen. Natuurlijk geloof ik dat er ook genoeg politici zijn die werkelijk om de maatschappij geven, maar het effect van hun invloed op de maatschappij is momenteel ver te zoeken.

Verkiezingsgedrag

Ook kan ik me mateloos irriteren aan het gedrag dat politici vertonen, zo vlak voor de verkiezingen.  Politici komen plotseling als muizen uit hun holletjes gekropen. Er worden beloftes gedaan met betrekking tot gevoelige onderwerpen, waarbij niet eens de garantie gegeven kan worden dat deze beloftes werkelijk gerealiseerd zullen worden. Waar het steeds slechter gaat in de zorg, komt de verkiezingskaravaan van de ChristenUnie opeens bejaarde zieltjes winnen in woonzorgcentrum ‘De Schans’. Verkiezingskaravaan, alleen het woord al! Alsof ze op een stel kamelen komen aansukkelen om handel te drijven. In diezelfde week komt minister Schultz naar de Meppelerdiepsluis om belangstelling te tonen voor de vorderende werkzaamheden en Buma van het CDA gebruikt zijn aanwezigheid in ‘De Kaaihof’ in Genemuiden optimaal om het beleid van Rutte af te kraken en te melden dat het CDA het toch écht anders had gedaan. Om van Samsom nog maar te zwijgen. Enkele maanden voor de verkiezingen besluit hij stage te gaan lopen bij een wijkverpleegkundige. In eerste instantie was ik positief.  Hij doet het toch maar even. Kort daarna rees bij mij echter de vraag wat de reden achter deze bereidwillige actie was. Zou hij na de verkiezingen nog steeds hulpbehoevenden wassen?

Voedselbank

In al deze verkiezingscommotie vraag ik me tot slot af wanneer politici hun gezicht laten zien bij hen die afhankelijk zijn geworden van de voedselbank. Durven ze de verslechterende leefomstandigheden van burgers in ons welvarende land niet onder ogen te zien? Vergeten zij voor het gemak maar dat de stijgende lasten en doorgevoerde bezuinigingen hard neerkomen op de schouders van de doorsnee burger? Vaak valt het mij op dat er veel geld naar het buitenland wordt gesluisd. Nederland moet zich overal mee bemoeien en wil dikwijls haantje-de-voorste zijn. Ontwikkelingslanden moeten geholpen worden en oorlogsgebieden moeten de volle steun krijgen.

Natuurlijk is hulp aan de medemens een uiterst goede zaak. Maar beste politici, zouden we die hulp niet beter voortzetten nádat de voedselbanken niet meer als paddenstoelen uit de grond schieten?