Buitenkwartier (column Erik Driessen)

Ooit bezichtigde ik een woning aan het Buitenkwartier. Dat was in de tijd dat de plannen voor het Agnieten College nog niet bestonden. Althans niet dat ik weet. Eerlijk gezegd was ik op Funda gevallen voor de foto’s van de veranda aan de achterzijde. Ik zag me er al heerlijke biertjes drinken op zomerdagen. Tijdens de rondgang met de makelaar viel de ruimte binnen echter wat tegen. Vooral op de bovenverdieping. Ik besloot kortom van het aanvankelijke droomhuis af te zien.
Eerdere herinneringen aan het Buitenkwartier dateren van mijn tijd op dat zelfde Agnieten College, al heette dat toen nog gewoon de christelijke Mavo. Dagelijks fietste ik vanaf Genemuiden langs de rioolzuivering het Buitenkwartier in. Meestal kwam de verrukkelijke geur van de koekjesbakker je tegemoet. Soms kreeg je zelfs afgekeurde koekjes mee. Ze smaakten beslist niet minder. De schoonheid van de Aremberger Sluis en de rest van het Buitenkwartier zag ik toen niet echt. Bovendien fietsten we de hele straat nooit door.
Hoe mooi dat Buitenkwartier eigenlijk is, valt me pas de laatste jaren op. Vooral vanaf de kant van het pension is het genieten. Alsof je met de teletijdmachine van Professor Barabas een eeuw terug wordt getransporteerd. Je verwacht bijna dat elk moment de tram naar Blokzijl arriveert. Lelijke huizen bestaan niet aan het Buitenkwartier, zo lijkt het wel. Alleen maar mooie woningen met karakteristieke gevels.
Tot uiteindelijk de Aremberger Sluis is bereikt. De blik naar links en rechts blijft daar prachtig. Rechts die onafkijkbare Aremberger Gracht, links het Zwarte Water. Mooier is Zwartsluis volgens mij nergens. Sterker nog: het Buitenkwartier is moeiteloos het mooiste straatje in Zwartewaterland. Daar kunnen de grachten van Hasselt niet tegenop.