Miets’n (column Herman Slurink)

Tot nu toe heeft hij zich amper laten zien of doen voelen, dit oervervelende en meest geniepige insect van de rietlanden die menig toerist op de vlucht doet slaan. Fnuikend slaat hij toe wanneer het aangename voorjaarsweer de vermoeide mens naar zijn tuinstoel lokt en hem in een aangename sluimer wil brengen. Zo ver komt het niet. Een paar tellen later begint het lichte krabben, het wuivend vegen over het lichaam als over een i-pad, het zenuwachtig draaien, het gemompel, een vloek en tier, het opstaan en …. de vlucht.

Wij hebben het over de MIETS, de meest gehate pestkop van “De Kop” …. en hij komt niet alleen. Honderdduizenden triljarden soortgenoten neemt hij in zijn kielzog mee om de genietende “Kop” bewoners en de toeristen het leven azijnzuur te maken. Zelfs de fijnste horren helpen niet om deze miezerige, haast onzichtbare kriebelende duivelse krengen buiten de deur en van je af te houden. Let maar eens op een barbecueënd gezelschap, binnen luttele seconden kleurt het haar rood van de ketchup, het heftige  jeuken gunt je geen tijd om de handen eerst af te vegen.

Hoorden we vanavond nog in het journaal dat het slecht gesteld is met de insect…nou…..niet met de miets. Onderzoekers krijgen geen kans om tellingen te verrichten omdat ze al bij de eerste kriebels een veilig heenkomen zoeken.

Alle natuurliefhebbende gedachten en eco positivo gevoelens verdwijnen als sneeuw voor de zon bij het doorgeslagen gek worden van deze tergende jeukgasten. Het opsteken van twee  dikke sigaren of het rondslaan met een tiental vliegenmeppers helpt allemaal geen enkele zier en hulp van het leger hoeven we ook niet te verwachten.

Ieder jaar lijkt het weer erger te zijn.

Als kind speelden we al het spel wie het langst bewegingloos kon stilstaan tijdens zo’n zwoele windstille voorjaarsavond. Het absolute record is 11,3 seconden. Wij smeerden ons in met  ‘Bam’, het enige middel dat de miets’n even op afstand hield, maar ook de vrouwen. Voor relatiezoekende pubers was dit middel op deze heerlijke avonden gewoonweg een ramp. Je stonk een uur in de wind.

De enige manier om aan dit micromonster te ontsnappen is jezelf op te sluiten, te blijven varen, fietsen, zwemmen of hardlopen tot het donker wordt of hopen op windkracht 10. De volkswijsheid leert dat het leed is geleden na de langste dag. Liefde voor “De Kop” is de enige drijfveer die alle leed overwint en daarom volharden wij en doorstaan deze jaarlijks terugkerende marteling.

Half juni is alles weer vergeten…….., dan komt de grote broer die ’s nachts rondom de slaper zoemt, maar deze is niet streekgebonden.