28 maart 2024 Gebruikers online: 28
Agenda
Active creations

Licht in de Kop (column Herman Slurink)

Geplaatst op: 20 juni 2018

In het najaar van 2014 schreef Herman Slurink voor de site ‘Varen in de Kop van Overijssel’ een column over het verdronken dorp Beulaeke. Hij deed dit n.a.v. de onthulling van de klokkentoren die verwijst naar de bewogen geschiedenis van dit dorp. Volgende week gaat de eerste buitenvoorstelling van de succesvolle musical “Storm over Beulaeke” van start tegenover het Zuiderpad 58 in Giethoorn. Als opmaat naar dit unieke gebeuren nogmaals de column.

Een dag uit duizenden, half september en De Bilt noteert een zomerse dag.

Er waren niet veel woorden nodig om zwager Ap te verleiden met een vaartocht door de smalste sloten van de Wieden en op zoek te gaan naar verscholen meren. In die sloten heb je in dit jaargetijde weinig kans op ‘tegenliggers’. Alleen voor een kano is er voldoende ruimte om te passeren. Overhangende rietpluimen veegden het zweet van ons kale dak en sloegen blinde hazen en andere pestkoppen van ons weg met een zwieper als de staart van een koe.

Voor je lijkt de sloot dood te lopen en opeens openbaart zich een schitterend en bijna dichtgegroeid meer. Glashelder water, je ziet de vissen zwemmen en de plantenwereld onder water zich verdichten tot toekomstig trilveen.

Draaien wordt lastig, een vastloper dreigt. Uiteindelijk komen we in breder vaarwater en de fotograaf is een aantal stillevens rijker.

Lichtstralen schitteren door het bladerdek en het is een genot even in de schaduw te toeven.

We leggen de motor het zwijgen op en dobberen een tijdje rond, genietend van de volmaakte rust. Het valt op dat er buiten een enkele zwaan geen watervogel te zien is en geen zangvogel zich laat horen. Is alles al vertrokken? Er hangt iets in de lucht……. niets dreigends, het is als het inhouden van de adem, een positieve verwachting. De flonkeringen in het water werken kennelijk op ons gemoed.

We vervolgen onze vaartocht en komen uit op de Arembergergracht. Hier was het aanzienlijk drukker waardoor de lichte spanning naar de achtergrond verdween. Tijdens de oversteek van de Belterwijde weer die opmerkelijke sfeer. Aalscholvers en meeuwen scheren langs onze boot en lijken ons de weg te willen wijzen naar een rij enorme meerpalen schuin voor ons. Waar komen die vandaan??? Verrezen uit het niets??? Voor ons gevoel betreden we onbekend gebied op een plaats die we kunnen dromen. Het water van de Belter verandert voor onze ogen in een zee van sterren, de vogels nemen de palen in bezit. Verwondert nemen we de omgeving in ons op en raken vertrouwd met de veranderende situatie die ons in een staat van vervoering brengt.

Inmiddels vormt zich een lichtend spoor voor ons, de vogels vliegen op en leiden ons verder via de Rondute de Beulaekerwijde op.

Als in een roes volgen wij zwijgend en steken het meer over. Net voor het nieuw aangelegde eiland waar het gitzwarte slik allerlei steltlopers trekt valt de motor ineens stil. Verbaasd kijken we elkaar aan. Hoe kan dit??? Vol gas en opeens ……, midden in de volle vaart en ook de boot ligt doodstil.

Als uit het niets klinkt rondom ons klokgelui en zingen duizend stemmen. De boot drijft op sterren. Recht voor ons circuleert het water. Er klinken melodieën zonder woorden, de sterren zingen. Langzaam verheft zich uit de draaikolk een strakke torenspits, alsof hij wordt opgetild, en klinkt het gebeier helder en schoon. De top van een kerktoren verheft zich boven het wateroppervlak en de flonkerende lichten rondom doen ons beseffen dat we luisteren naar de zang van de oude verloste zielen van het dorp Beulaeke dat ooit door de golven werd verzwolgen.

Wij zijn getuige van een geweldige kosmische gebeurtenis.

De glinsteringen maken zich los van het wateroppervlak en gaan op in het zonlicht gevolgd door de aalscholvers en meeuwen die in het luchtruim hun weg vervolgen.

De top van de kerktoren blijft achter als markering van weer een heilige plek in de Kop en als getuige van de waarheid van wat wij hebben meegemaakt.

Ineens loopt de motor weer en vaart de boot voluit. Wij tuimelen ondersteboven en belanden in de kuip.

Nadat de boot weer onder controle is kijken we elkaar verbaasd aan. “Ik heb foto’s Ap”.

Stilzwijgend en nog half versuft koersen we op St. Jansklooster aan, het loopt al tegen de avond.

Als laatste groet uit een andere dimensie gaat het lichtend spoor ons voor en spreiden de blijde zielen van het oude Beulaeke nog eenmaal een sterrentapijt aan de einder om vervolgens achter de watertoren te verdwijnen.

Geen mens zal ons geloven. Als ‘Brothers in law forever’ zijn wij dragers van een kostbaar mysterie!

Herman Slurink

Gepubliceerd door Robert Jansema
Aquaservice