28 maart 2024 Gebruikers online: 71
Agenda
Active creations

Adembenemend schouwspel boven en op de Grote Belter (column Herman Slurink)

Geplaatst op: 14 januari 2021

Een vorstige vroege ochtend en een windstille atmosfeer waren vanmorgen de verleiders om vroeg uit de veren te gaan en de zonsopkomst boven de Grote Belterwiede mee te maken.

Het viel me al regelmatig op dat grote aantallen watervogels zich groepsgewijs langzaam laten voortdobberen op deze grote waterplas die a.h.w. wordt gehalveerd door de weg tussen Blauwe Hand en Beukers. Zwanen duiken op en neer in de plas en doen zich tegoed aan de rijke hoeveelheid fonteinkruid. Deze waterplant woekert lustig voort en vormt zo langzamerhand een plaag voor de schroeven van buitenboordmotoren.

Naast de grasmaaiende boeren en de rietsnijders trekken nu ook de fonteinkruidmaaiers er op uit om de Wieden bevaarbaar te houden.

Ik koos voor een wandeling aan de Wanneperveen-kant vanaf de woonarken. Meerkoeten, diverse eendensoorten, zwanen en aalscholvers dreven ver van de oever en dobberden exact in de baan van de opkomende zon.

Een lage wolkenband aan de horizon vertraagde het ultieme moment en tergend langzaam verrees het meest geliefde hemellichaam boven de rand uit en wierp een zachte rode gloed over het wateroppervlak die allengs sterker werd.

Met het ritme van de opkomst vormden zich twee langgerekte wolkenbanen aan de oost- en westzijde van de plek waar ik vertoefde, die in V vorm op de zon toe dreven. Tegelijkertijd loste de wolkenband aan de horizon zich op zodat het leek alsof een wolkenexplosie het spectrum uiteen deed spatten.

Dit onwaarschijnlijk fraaie kosmische gebeuren weerspiegelde in zijn totaliteit ook nog eens in het grote wateroppervlak en recht voor mijn neus. Vanaf een andere positie had je het nooit zo maximaal in beeld kunnen krijgen. Ik kon mijn verwondering en geluk niet op.

Gaandeweg werd dit schouwspel gevarieerder en nog kleurrijker, ik wist niet waar ik kijken moest, dit kon de camera amper verwerken.

Verderop zag ik een steiger die tot ver in het meer reikte. De Regisseur liet mij voelen dat er nog tijd genoeg was…. het was nog lang niet voorbij. Hij genoot er zelf ook zichtbaar van.

Een laagje rijp op de steiger vormde een goede antisliplaag en dat is maar goed ook, want het water is koud. Het zal me niet verbazen dat ik ooit nog eens met de blik op de zon gericht de plump inloop.

Met het zicht op een landtong waarop in het midden een hut staat zie ik weer een heel andere variatie van hetzelfde sprookje.

Ook krijg ik nog gelegenheid naar de overkant, richting Ronduite te lopen. Daar weet ik een visstek zodat ik ook vanaf die kant het wiede in vuur en vlam mag zien staan.

Beleef het allemaal mee. Ik moest dit even kwijt.

Ik hoop dat jullie er ook zo van kunnen genieten al zijn de foto’s slechts een afglans van de werkelijkheid. We leven in een paradijs…als je het wilt zien.

Herman Slurink

 

 

Gepubliceerd door Robert Jansema
Aquaservice