Advent als vijfde jaargetijde

Tekst en foto's: Herman Slurink

Het is vorstig en toch nog geen winter, de bomen staan ontdaan van hun loof naakt in de ruimte ten teken dat de herfst voorbij lijkt maar het nog niet is. Vroeg winter en late herfst schept een geheel eigen sfeer van weemoed en verlangen, we spreken ook wel van de donkere dagen voor Kerst.

Nu de zon zich steeds verder terug trekt en het soms dagen achtereen grauw en grijs is versterkt deze sfeer het verlangen naar meer licht en warmte. Midwinter en Kerst zijn uitingen van een diep gevoeld uitzien naar Licht.

Rituelen en gebruiken zijn van alle tijden en al in de oertijd speelde de zon, het licht, hierin een belangrijke rol.

Vandaag leven we in het spanningsveld tussen het ongeduldig wachten en de vervulling van de komst van het Licht.  De oeroude rituelen rond de Zonnewende kun je eigenlijk niet los zien van de rituelen rond Kerst. Ik hou wel van dit universele verlangen en laat het mysterie graag het mysterie, want wat is weten, voortschrijdend leren spreekt mij meer aan.

Advent vind ik dan ook een mooie benaming voor dit stukje niemandsland tussen herfst en winter, als een vijfde jaargetijde. Zij laat al vast een glimp van dit Licht toe, deze dringt als het ware door een muur van eindejaarsemoties heen. Of zoals Leonard Cohen in een songtekst zegt: “There is a crack in everything that’s how the Light comes in”. Het kan niet zo donker zijn of ergens vindt het Licht een doorgang.

Met deze gedachte in het achterhoofd ging ik afgelopen vrijdagmorgen vroeg de Zintuigentuin binnen. De zon kwam net boven de daken in de Baanstraat uit en drong zacht en laag de tuin binnen.

De gedachte was me te laten leiden door lichtval. Soms wordt een enkel object door een fijne zonnestraal aangelicht en trekt de aandacht. Alsof het Licht je ergens op wil wijzen. En zo vormen zich mysterieuze en symbolische stillevens, als sluimerende antwoorden die door een ‘crack’ in de scheidingswand tussen hier en elders als een verhelderend Licht worden doorgelaten. Dat is nou het mooie van Advent…je voelt iets aankomen, maar kunt het nog net niet pakken, maar ooit…

Herman Slurink