Voetbalhater (column Teunie Rijfkogel)

“Voetbalhater!” Regelmatig krijg ik deze term toegeworpen. Zo ook in een discussie naar aanleiding van een foto uit het duel van de klassieker Feyenoord – Ajax. Vlak na een arbitrale blunder waarbij Amin Younes de bal niet binnen de lijnen houdt en de grensrechter niet ingrijpt, maakt Ajax de gelijkmaker. “Deze man in het zwart gaat vandaag naar de opticien!” luidde de tekst bij de foto.

Ik vind dit zo’n typisch voorbeeld van de eindeloze, soms respectloze, maar vooral kansloze discussies waar het Nederlandse profvoetbal van aan elkaar hangt. In mijn reacties op de betreffende foto kwam deze mening dan ook duidelijk naar voren. Het is eigenlijk onvoorstelbaar dat, in een land waar vele miljoenen voor voetballers wordt betaald, beknibbeld wordt op het toepassen van het Hawk-Eye-systeem. Deze vorm van doellijntechnologie vraagt maar een eenmalige investering van 300.000 euro, plus een jaarlijks onderhoudsbedrag van 10.000 euro. Een relatief lage investering voor een systeem dat veel discussie en gemopper kan besparen. Wonder boven wonder begint men, in navolging van voetballend Engeland en andere sporten zoals tennis, hier nu toch wat mee te experimenteren.

Dit is overigens niet het enige waarom ik vaak een voetbalhater wordt genoemd. Ik uit regelmatig mijn ongenoegen over arrogante voetballers die moord en brand schreeuwen wanneer ze vroegtijdig gewisseld worden of over hen die beter op hun plaats zouden zijn bij de plaatselijke toneelvereniging. Tel daarbij op het aantal keren dat hooligans het hele stadion en de halve binnenstad op stelten zetten en je weet hoeveel ik van voetbal houd. Dan heb ik het overigens nog niet eens over de zogenoemde ‘voetbalkenners’ die in uitzichtloze praatprogramma’s stuk voor stuk hun mening spuien over of de uitslag niet anders was geweest als voetballer A in de 75e minuut was gewisseld voor voetballer B. Of de bedreigingen en het fysiek geweld dat gebruik wordt, zowel op als buiten het veld. En wat te denken van ouders die langs de zijlijn zo fanatiek staan te schreeuwen dat ze het spelplezier van de kinderen bederven?

Buiten dat vind ik voetbal een prachtig spel, hoor. Ik mocht eerder op school graag een balletje trappen en thuis speelden we paaltjesvoetbal met dikke bakstenen. En eerlijk is eerlijk: toen ik in mei dat kleine grut van DESZ F4 op weg naar de kampioenstitel fanatiek over het veld zag rennen, deed ik niets liever dan die bedreven gezichten vastleggen op beeld. Hoezo voetbalhater? Maar inderdaad, zolang de sportiviteit in het voetbal niet terug is en er getolereerd wordt dat voetballers elkaar de benen onder het lijf vandaan schoppen, kijk ik wel naar schaatsen.