Herinneringen ophalen aan ‘vroeger’

“Welkom in het altijd zonnige Giethoorn! Ik ben Leon, uw schipper.” Aan boord zitten ruim dertig ouderen die een bijzondere band hebben met de Weerribben-Wieden. In het kader van de Weerribben-Wieden Week konden ouderen zich gratis inschrijven voor deze nostalgische tour door het gebied. Het Nationaal Park Weerribben-Wieden houdt deze week speciaal voor én door bewoners van het gebied.

Het is een bewolkte lentedag, de kapitein maakte een grap. Het kan de pret niet drukken voor de passagiers. Opgestapt op de bus in Steenwijk gaan zij aan boord van de rondvaartboot. Verse koffie en grote schalen met cake worden binnengedragen door een medewerker van De Rietstulp, het bedrijf dat ook de rondvaart verzorgt. Het grootste deel van de ouderen woont nog steeds in Steenwijkerland, een kleiner deel komt vandaag terug naar plek waar ze zijn opgegroeid.

“Ik ben een echte waterdorper”, vertelt Henk Petter (71). Geboren en getogen in Giethoorn maar alweer veertig woonachtig in de Noordoostpolder. Werk bracht hem daar, maar hij koestert zijn wortels en zit met plezier vandaag aan boord. Favoriet voor hem en meerderen op de boot zijn vooral de rustigste stukken van het Nationaal Park. Petter koestert vooral Dwarsgracht, waar hij als jongen op school zat.

Als het alom bekende paviljoen van Smit in zicht komt langs de Bovenwijde, halen Mies Smit en Lien ten Veen herinneringen op. Beiden Steenwijkers, maar vroeger vaak pootjebadend in de meren rondom Giethoorn. “Ja, toen de kinderen nog jong waren was dit een echte trekpleister. In de zomers met de dochters op de fiets naar Giethoorn”, memoreert Ten Veen.

Voorin de boot zitten twee vriendinnen uit Tuk. Zij koesteren de streek vooral in winterse tijden. “Oorspronkelijk kom ik uit Blankenham en ik heb zoveel geschaatst in deze omgeving. Vanuit school bonden we dan de schaatsen onder en wie dan het eerste in Muggenbeet was”, vertelt Marie Rumpt. Er klinkt voortdurend een geroezemoes op de boot. Geregeld klinkt de claxon van gids Leon om aandacht te krijgen voor interessant feitjes. De dames uit Tuk kijken elkaar verbaasd aan als de schipper vertelt dat een deel Dorpsgracht tegenwoordig eenrichtingsverkeer kent. “Dat was vroeger niet zo, al was het hier natuurlijk altijd wel druk.”

Varend door het centrum krijgt Albert Vierhoven het woord. Hij heeft het grootste deel van zijn leven gewoond en gewerkt in Giethoorn. Vierhoven boeit de medepassagiers als hij vertelt over zijn expeditiewerk via de waterwegen. Winkelbevoorrading, verhuizingen, alles wat van A naar B moest, ging over het water, Vierhoven zorgde ervoor. Ook voor kleine taken wisten ze hem te vinden. “Dan staken ze een witte vlag in de heg. Als ik dan langs voer wist ik dat daar een klusje voor mij lag. Dan nam ik een mand met was mee naar het centrum. Of dan kreeg ik een trommeltje mee om die gevuld terug te brengen met twee gebakjes van iemands geliefde banketbakker uit Steenwijk.”

Leon legt de boot aan bij café De Fanfare. Daar staat voor alle opvarenden een boerenlunch klaar. Daarna gaat het gezelschap met een toeristische route door het Nationaal Park terug naar Steenwijk.

Kijk voor het volledige programma van de Weerribben-Wieden Week op www.np-weerribbenwieden.nl