Schaakuitslagen

Op dinsdagavond 2 oktober 1951, 67 jaar geleden, om 20.15 uur, begint het officiële Nederlandse televisie-tijdperk. Het gezamenlijke programma wordt geopend door mr. J. Cals. De staatssecretaris van Onderwijs, Kunsten en Wetenschappen waarschuwt voor passiviteit en vervlakking. De televisie is geen leuk speeltje, maar een enge indringer die op afstand moet worden gehouden, ‘een tyran die de geest kan doden’.

Tijdens de eerste tv-uitzending zijn er naar schatting vijfhonderd toestellen. TV-lozen verdringen zich voor de etalages van wat toen nog radiohandelaars heetten.
Ook een aantal schakers wisten zich dit nog de herinneren en zij begonnen vandaag, 2 oktober, aan hun eerste schaakpartij voor de clubcompetitie. Diezelfde dag hadden zich al, vroeg in de morgen, een aantal schakers in de nabijheid van ’t Ende verschanst, verkleed, om niet herkend te worden. Ebo Bos was zelfs een week eerder al, met zijn camper, in de nabijheid van ’t Ende gesignaleerd. Om 19.30 uur en geen seconde later ‘vielen’ zij ’t Ende binnen, elkaar vertroetelend en omhelzend. De strijd kon losbarsten. Ook de heren Leo Weijs en Anne Bouma (beiden nieuw lid) waren van de partij evenals de 12 jarige Joas Tiggelaar die met zijn vader, Haaye Tiggelaar uit Hasselt, mogelijk 1x in de 14 dagen een partij komt schaken. Allen van harte welkom!
Het was Anne Bouma die tegen Leo Weijs opende. In een spannende partij, waarbij beiden gelijk opgingen, was het toch Anne die wat sterker kwam te staan en dit was duidelijk aan Leo te zien die wat ‘schaakbleekjes’ werd. Niettemin vocht hij zich terug in de partij, maar liet in het eindspel een ‘schaaksteek’ liggen en moest even later zijn koning omleggen. “Van verliezen win je van je zelf’”, riep hij uit.
Ebo Bos trof Henk Terpstrs. Het werd een enerverende partij met wisselende kansen. Doordat Henk, door een vergissing in de opening, niet kon rokeren, was er, toch een verzwakking in zijn verdediging ontstaan. Uiteindelijk won Ebo.
Joas Tiggelaar speelde tegen Harm de Jong. In een gelijkopgaande partij, waarbij Harm, in het middenspel, een stuk achter kwam te staan. Hierdoor zou Joas de partij op zijn naam hebben kunnen schrijven, ware het niet dat hij in het eindspel een foutje maakte en remise onontkoombaar was.
Teun Troost nam het tegen Klaas-Jan v.d. Vinne op. De partij ging in het begin gelijk op waarbij paarden, lopers en lieftallige dames geruild werden. In het middenspel kwam Teun sterker te staan en toen Klaas-Jan een paardje tegen een toren moest ruilen was het gedaan met hem en gaf op.
Jaap Russchen nam het tegen Jan Wiers op. Jan maakte in de opening een foutje dat hem een pion kostte. Jaap kreeg een comfortabele stelling en kon de druk opvoeren. Jan dacht in het middenspel door de torens te ruilen de stelling te vereenvoudigen, maar zag een ‘schaakje’ over het hoofd. Jaap won een stuk en de daarmee de partij.
Willem-Pieter v.d. Berg ontmoette Wim Jurgens. In een merkwaardige partij opende Willem-Pieter de aanval en Wim werd in de verdediging gejaagd en direct omsingeld. Willem-Pieter had één van zijn pionnen op de 7e rij met de idee te promoveren, hetgeen Wim steeds weer kon voorkomen. In het eindspel dacht Wim aan de TV-lozen en zijn naderende nederlaag. Door zijn g-pion op de 2e rij, vroeg in de partij doorgeschoven zag hij toch, door een oplettenheid van Willem-Pieter, met zijn dame de pion op f-4 te verschalken en een schaakmat te bewerkstelligen

“De hoop is het kwaadste der kwaadste, omdat zij de marteling verlengt”

Friedrich Nietzsche
Duits dichter en filosoof
Leefde van: 1844-1900