Zestig bezoekers luisteren naar het verhaal van Schokland

Ongeveer zestig gasten hebben woensdagavond genoten van de familiegeschiedenis van Schokker Aaltje. Zij werd bijgestaan door haar dochter Schokker Jansje. Dit als aangename verrassing voor de bewoners van De Schans en andere aanwezigen. Beiden waren gekleed in de Schokker klederdracht uit de jaren 1850. 

Het verhaal ging over haar overgrootmoeder Jannetje, een vissersvrouw met een groot gezin. Op jonge leeftijd moest er al geld verdiend worden in de weverij. Om verder aan de kost te komen gingen de mannen bij het ouder worden vissen op zee. De moeder zorgde voor de kinderen. Later werd een winkeltje begonnen als bijverdienste waar je van alles kon kopen, zoals vis, klompen, stroop, kleding, zelf gebreide kousen en lange hemden voor de mannen tot op de knieën.

Wanneer de mannen naar zee gingen werden ze uitgezwaaid door de vrouwen die bij de haven lang bleven napraten. Bij zware stormen was er de spanning of de vissers wel allemaal terug kwamen. Het verlies van vissers op zee zorgde voor veel verdriet.

In het weekend was het gezin compleet en werd er met de handen gezamenlijk gegeten uit een grote pot. Er werd vooraf lang gebeden met de ogen stijf dicht. Maar bij het ‘Amen’ was de pot zo gedraaid, dat de grootste vis voor vader lag.

De vele verhalen van Schokker Aaltje werden afgewisseld met Schokkerliedjes die ze meestal samen met haar dochter Schokker Janse zong. Verdriet en vreugde van het Schokkerleven waren hierin te merken.

Toen de bewoners het eiland Schokland in 1859 na een zeer zware storm van Koning Willem III moesten verlaten waren ze eigenlijk alleen welkom in Vollenhove, omdat dit ook een vissersdorp was. Veel bewoners kwamen terecht in Kampen in de buitenwijk Brunnepe. Nu nog steeds bekend als de Schokkerwijk. Ook vertrokken er gezinnen naar Zwolle.

Tegenwoordig ligt Schokland in de Noordoostpolder en is het en druk bezocht museum en cultureel werelderfgoed van Unesco. De nazaten van de Schokkers blijven van het mooie eiland houden. Schokker Aaltje eindige haar verhaal met het avondgebed dat iedere dag bij haar familie werd gezongen.

Wolterien Koerhuis bedankte namens de stichting Schokker Aaltje en Schokker Jansje voor hun boeiende voordracht, waarnaar aandachtig werd geluisterd en soms  met de liedjes werd meegezongen. ‘Het leek wel alsof wij het allemaal zo mee beleefden’. Ze overhandigde beide een attentie onder een warm applaus, waarmee de bijeenkomst werd afgesloten.