Het wonder van de Weteringallee

Een aalscholver op de lichtmast kijkt toe hoe wethouder Visserman, voorzitter Sam van het Buurtcomité en bestuurders van de hengelsportvereniging en de ijsvereniging hun handtekening onder een convenant krabbelen. De vogel is misschien nog wel symbolischer dan de inkt op papier voor de opknapbeurt van de vijver aan de Weteringallee.

Wie het verhaal van Ralph Sam voor de ondertekening en de onthulling van een informatiebord aan hoort, zou gaan denken dat er een wonder is verricht aan de Weteringallee. Twee jaar stonk de vijver en dreef er dode vis rond. Buurtbewoners hielden hun kinderen weg van de waterpartij. Nu is de aalscholver slechts een aandachtig toeschouwer, al heeft hij zijn ogen wellicht ook gericht op de vis in de vijver. Want ook volgens voorzitter Vinke van de hengelsportvereniging zwemt er heel wat rond.

Bestuurders van IJsvereniging Concordia wijzen eerder op de wal, van waaraf ze nu makkelijker met veegmachines het ijs op kunnen. Als dat er al komt te liggen. Sam toont een aquarium dat hij net heeft gevuld met diertjes uit het water. “Kinderen kunnen veilig de eendjes voeren…”, zegt de voorzitter ook, terwijl hij ook nog een foto van een bruiloft laat zien. Zelfs trouwfoto’s kunnen weer worden gemaakt aan de boorden van de vijver. Ook zijn er al SUP-planken te water gelaten.

Met het ondertekenen van het convenant zegt de gemeente een geldbedrag toe, terwijl de andere ondertekenaars garanderen dat ze beheer en onderhoud voor hun rekening nemen. “Het is een plaatje…”, zegt Visserman, voordat hij samen met drie buurtkinderen langzaam het doek van het informatiebord schuift. Dan houdt hij nog een tijdschrift in de lucht. “Nu al heeft deze vijver een plekje gekregen in een tijdschrift van de landelijke visverenigingen…”, zegt Visserman.

Alsof het wonder daadwerkelijk is voltrokken.