Schaart combineert op de blindentribune twee oude liefdes

Schaart tussen collega Wassens en initiatiefnemer Frank.

“Dit is echt superleuk, jongens. De wedstrijd is niet veel, maar jullie maken het leuk”, zegt een man uit Breda in de rust tegen Corné Schaart. De Sluziger geeft met collega Aljan Wassens commentaar op de blindentribune van PEC Zwolle. Vier mannen met beperkt zicht luisteren vanavond mee, twee vrienden uit Breda van een van hen en een stel uit Alkmaar zetten ook een koptelefoon op.

“Als kind luisterde ik al veel naar Langs de Lijn en met neefjes en vriendjes speelde ik het programma na. Het is altijd een droom geweest om voor zo’n programma te werken. Nou…ik zit nu in een stadion, heb een microfoon in de hand, alleen heb ik wat minder luisteraars”, vertelt Schaart voor de wedstrijd. Ervaring deed hij ook op bij Zwartewater FM, waar hij onder meer volger van Sportclub Genemuiden was.

Nu zit hij voor het tweede seizoen op de blindentribune, die een beetje is weggedrukt in een hoek van het stadion. Schaart mag echter rond de wedstrijd gebruikmaken van de faciliteiten in de perskamer. Daar eet hij vooraf een broodje tussen verslaggevers als Arno Vermeulen en Toine van Peperstraten. “Altijd leuk om bekende Nederlanders te spotten…”, glimlacht Schaart, die zichzelf meldde bij PEC Zwolle nadat hij over het initiatief las. Hij heeft drie collega’s en voorziet ongeveer de helft van de wedstrijden van commentaar.

Een half uurtje voor aanvang van PEC-NAC verlaat het duo de perskamer. “Veel plezier”, roept PEC-directeur Meijntjes nog. Met een zware koffer zoeken ze hun plek in het stadion op. Daar wachten de toehoorders van vanavond al. Ook is een Alkmaarder te gast, die zelf commentaar geeft op de blindentribune van AZ. Hij komt ervaringen uitwisselen en zet net als zijn vriendin ook een koptelefoon op. Dat doet ook Frank, die min of meer de geestelijk vader is van de tribune. Hij plaatste een tweet en voordat hij het wist had hij veel media achter zich aan en hapte PEC uiteindelijk toe. “Corné is een goede commentator: je moet hem alleen wel een beetje bij de wedstrijd houden”, knipoogt Frank, die niets aan zijn stembanden mankeert, blijkt later. Hij leeft buitengewoon hartstochtelijk mee met het duel.

“Ik sprak iemand uit Breda die voorspelt dat het 4-0 voor PEC wordt: dat vind ik een wat voorzichtige voorspelling”, trapt ondertussen Aljan Wassens de wedstrijd af. Hij lijkt in het begin gelijk te krijgen met zijn optimisme. PEC walst over de gele brigade heen en Mokhtar schiet al in de tweede minuut van een enorme afstand raak. Vanaf dat moment is de NAC-keeper slachtoffer van de nodige grappen van het verslaggeversduo. Na de goal zakt het niveau van de wedstrijd ver terug. “Wandelvierdaagsevoetbal…”, vindt Schaart, die in de volgende negentig minuten de gebruikelijke voetbalclichés (“een nuttige overtreding”) afwisselt met taalspitsvondigheden. “Een groot grabbelfestijn”, constateert hij na een hectische fase in de Bredase zestien. Stil vallen doet de spreekwaterval nooit. Of het moet zijn dat zijn zicht weer eens wordt ontnomen door supporters die gaan staan.

Het commentaar van Wassens en Schaart verschilt uiteindelijk niet veel van radioverslaggevers. Om beurten praten ze een aantal minuten vol. “Dat spreken we van tevoren niet af, gebeurt een beetje op gevoel”, zegt Schaart. “Voor het seizoen hebben we afgesproken dat we heel gedetailleerd verslag zouden doen, zodat de jongens precies weten wat er op het veld gebeurt. Uiteindelijk is dat best moeilijk. Je kunt wel gaan vertellen dat de bal vier meter over de middenlijn is, maar op het moment dat je klaar bent met de zin is de bal alweer in de zestien. Ik denk altijd na over verbeteringen, maar volgens mij gaat het zo wel goed. We krijgen veel enthousiaste reacties. Zo’n compliment van die man uit Breda bijvoorbeeld…dan heb ik gewoon weer een prima avond.”

Schaart combineert met zijn functie twee oude liefdes. Niet alleen was hij als kind al gek van de radio, de hartstocht voor PEC was er ook vroeg. “Ik geloof dat ik direct na mijn eerste buskaart ook een seizoenkaart voor PEC had”, denkt Schaart, die tijdens zijn commentaar die liefde niet verhult. “Kom op nou jongens, wat is dit nou toch”, schreeuwt hij diep in de tweede helft in de microfoon als PEC de zoveelste kans op 2-0 mist. Dodelijk is het allemaal niet: het povere NAC krijgt in de slotfase wel wat kansen, maar de 1-0 komt nooit serieus in gevaar.

Schaart verzamelt na het laatste fluitsignaal de koptelefoons van zijn toehoorders en gaat weer naar de perskamer. Daar is het wachten op de komst van Johnny van ’t Schip en NAC-trainer Penders. Die analyseren kort de wedstrijd, krijgen geen vragen van het journaille en verlaten de kamer weer. Schaart doet dat even later ook. Terug naar Zwartsluis. Uiteraard met Langs de Lijn op de autoradio.