Het Abnormaal is Normaal aan de Dikkersstraat (column Herman Slurink)

Niks is normaal en dat is abnormaal. Zelden heb ik in de nacht naar Koningsdag zo heerlijk geslapen. Geen brommers die de hele nacht zonder uitlaat door de straten scheuren. Maar ook geen toeterende sirenes die de laatste ronde van de zweefmolen aankondigen en geen dansende massa die de planken vloer van de feesttent doet deinen als een golvende zee. Het is geen Koningsdag maar Coroningsdag en dat vraagt om een alternatieve invulling. 

Nu woon ik ons hele huwelijksleven al in de Dikkersstraat…. voor ieder die er woont de gezelligste straat van Zwartsluis, wat zeg ik…van de wereld. Traditioneel doet de straat mee met de optocht en er waren grootse plannen voor de editie van dit jaar. Die gaan dus niet door maar een alternatief was snel gevonden. De voorzitster van de activiteitencommissie bedacht een straatbingo, een prachtig spel voor jong en oud.

De  straat kent een wonderlijk samenraapsel bewoners die op een spontane en niet verplichtende wijze met elkaar samenleven. Ieder is elkaars BUURTman en BUURTtvrouw.
De optelsom van beroepen en hobby’s geeft de perfecte balans weer. De brandweerman woont tegenover de pyromaan die alles wat op hout lijkt in zijn allesbrander gooit. De stipte boekhouder die een lijntje spant om de heg tot op het blaadje nauwkeurig en kaarsrecht te snoeien woont naast de verkoper die hetzelfde werk uit de losse pols doet.
Dames die in de zorg werken , bouwvakkers, een installateur, de fabrieksarbeider, de opzichter, de zzp er, de kluizenaar en wat al niet meer. Een ieder kan van elkaars diensten en talenten gebruik maken. In geval van nood is de buurt zelfredzaam.
En aan gespreksstof geen gebrek; hervormden, gereformeerden, vrijgemaakten, vastgeroesten, klokkenluiders en atheïsten, Alax , Feyenoord en Desz, ze vinden elkaar onder één gemeenschappelijke noemer: de pint aan de stamtafel op het plein.

Met enige regelmaat vindt er bij mooi weer een spontane toeloop plaats rond de picknicktafel in het hart van de buurt. Bier en wijntjes worden losgetrokken, chips en andere smeersels worden van alle kanten aangereikt en voor je het weet zit je op de camping. Kinderen kunnen vrijuit spelen rond de autovrije binnenplaats en bij nummer 10 kunnen ze tekeergaan op de trampoline. Niet zelden ontstaat ook nog een spontane barbecue en eindigt deze gezamenlijke borrel in de late uurtjes rond de vuurkorf.
Een enkele keer werd met onderdrukt gegniffel de fluisterpolonaise ingezet om de buurtbewoners die de 30 jarige hypotheek al hebben afbetaald niet wakker te maken.
Nu de buurtman van nummer 11 een Tiroler overkapping heeft geplaatst die grenst aan het plein is er de mogelijkheid ontstaan om dergelijke activiteiten gedurende het gehele jaar te laten plaatsvinden.

Wie er eenmaal woont wil nooit meer weg. Er gaan geruchten dat bedragen van rond de vier ton worden geboden voor een tussenwoning…zo immens groot is het verlangen om er te wonen.

Normaliter zou er dus een feesttent op het plein staan, maar gezien de “anderhalve meter afstand houden wet” blijft iedereen tijdens deze Buurtbingo voor zijn eigen deur zitten.

Hier volgt een kort verslag:

Allereerst werd de kersverse BUURTvrouw van nr. 1 verwelkomd. Ze kon haar geluk niet op. De laatste woning voor een betaalbare prijs viel haar als het ware toe. En toen ze in de kring van ‘anderhalve meter afstand werd opgenomen’ glinsterde een traan in het zonlicht.

Er was afgesproken dat ieder één of meerdere prijzen zou inleggen. Kasten en zolders werden op de kop gezet op zoek naar spullen die al jaren lagen te verkommeren. Het was natuurlijk niet de bedoeling om op deze manier de oude koelkast of het doorgezakte bankstel te slijten.

Vanwege de privacy noem ik de namen van de deelnemers niet en worden er ook geen initialen gebruikt om roddels en achterklap te voorkomen. Want wat voor praat krijg je wanneer GK van nummer 10 de prijs wint die BH op nummer 3 heeft ingelegd. Of dat GH van nummer 15 vanwege het mondkapje van de ladyspeaker het getal niet goed verstaat en JO van nummer 17 bingo !!! roept waarop AV van nummer 4 vindt dat deze ronde over moet worden gedaan en JK  van nummer 2 het hier niet mee eens is, NS van nummer 9 kan dan ook zijn mond niet meer houden waarop AH  van nummer 19 het potlood er bij neergooit…nee ..daar begint de columnist HS van nummer 8 maar niet aan.

Rond vier uur schalden de eerste getallen door de straat en na 132 rondes konden eindelijk de laatste prijzen van de tafel worden genomen. Nu ik dit stuk zit te tikken klinkt nog de zwoele stem van de dochter van nr. 17 door de verlaten straat….”34, 43 …we gaan van boven naar beneden, dan weer kruislings en het rijtje onder de B en de O.”  Alles en iedereen rondom won prijzen om bij te likkebaarden, voor mij restte een troostprijs van drie gekleurde badballen die ik doorschuif naar onze kleinzoon. Gezien de vele pauzes waarop het glas kon worden gevuld hoorde ik het allemaal niet meer zo scherp en ging de hoofdprijs aan mijn neus voorbij. 34, 43.

Zoals de foto’s illustreren was het weer een gezellige boel en voelde je de neiging opkomen om niet alleen de BUURTvrouw, maar ook de BUURTman en alle Buurtkinderen een stevige knuffel te geven. Volgend jaar gaan we voor de hoofdprijs van de optocht en de nummer twee houden we op ruim anderhalve meter afstand.

Herman Slurink.