Huisarts Jos de Maat: ‘Pas bij afscheid gevoeld wat ik betekende’

Huisarts Jos de Maat verlaat na 25 jaar Zwartsluis. “Nadat ik bekend heb gemaakt dat ik ging stoppen kreeg ik heel veel reacties. Pas toen kreeg ik goed door wat ik de afgelopen jaren voor mensen heb mogen betekenen.”

De Maat (63), opgegroeid in een Katholiek gezien in Zeeuws-Vlaanderen, studeerde in Gent en Leiden. “Ik wist halverwege de middelbare school al dat ik graag arts wilde worden. Ik werd, na mijn studieperiode militair arts en tropenarts. Ik zat 4 jaar in Afrika, een hele bijzondere ervaring. Als je daar bent, besef je dat we hier best verwend zijn qua medische zorg”, merkt de Maat op, sinds 1994 werkzaam als arts.

In Engeland studeerde hij vervolgens af als huisarts. Dat vak bracht hem begin jaren ’90 naar Noord-Holland. Enkele jaren daarna zocht men in Zwartsluis een huisarts. “Ik kende het dorp nog niet. De regio wel hoor, ik heb familie in de polder wonen en daardoor was ik wel bekend met de streek. Giethoorn en Hasselt was ik wel eens geweest. Ik solliciteerde en werd hier huisarts halverwege de jaren negentig ”, merkt de Maat op.

Jos de Maat heeft naar eigen zeggen een bijzondere tijd gehad in Zwartsluis: “Van zo veel mensen weet je eigenlijk zo veel. Van geboorte tot overlijden, je maakt alles mee. En zodra je patiënten langer kent, praat je ook veel makkelijker met ze. Inmiddels hebben we hier 2900 patiënten. Toen ik hier kwam waren dat er minder, maar vanwege toenemende drukte kwam dokter Trum in 2001 bij de huisartsenpraktijk in. Zij neemt nu overigens ook mijn patiënten over. Huisarts Mieke Luten, nu werkzaam in Den Haag, komt bij de praktijk in. Dat ik nu ga vertrekken is trouwens geen vooraf opgesteld plan. Toevallig bleek Mieke Luten open te staan om hier aan de slag te gaan.”

De Maat, die de afgelopen jaren lief en leed deelde met menig Sluziger, heeft ook de mindere kanten van het beroep ervaren: “De administratieve druk valt tegen. Dat is alleen maar erger geworden. Verzekeraars willen alles weten en daardoor kreeg je steeds minder tijd om écht aan de patiënt te besteden.” Ook de laatste periode van zijn werkzame jaren verliep naar eigen zeggen absurd. “Ja, we zijn er hier relatief goed van af gekomen maar het maakt je enorm alert”, vult de zestiger aan.

De Maat heeft sinds drie jaar samen met zijn vrouw een woonboerderij in het Drentse Ruinen. “Nu ga ik genieten van m’n hobby’s. Paardrijden, fietsen, wandelen en klussen oppakken rondom de boerderij. En ik heb natuurlijk meer tijd om op pad te gaan met onze twee kleinkinderen. Een echt afscheid komt er voorlopig nog niet van. Daarvoor moet corona eerst achter ons liggen. De afgelopen periode raakte ik wel flink onder de indruk over de reacties die ik kreeg op mijn vertrek. Dan ga je je pas goed beseffen wat je allemaal voor de patiënten hebt mogen betekenen.”