‘Zwartewaterlandloop’-runners lopen zichzelf voorbij

Foto: Henk Kuik / tekst: Herman Slurink

Wie op een vroege zondagmorgen meent zich in alle rust in de natuur te kunnen begeven, komt telkens meer bedrogen uit. Al speurend naar het nog sluimerende wild en genietend van het vrolijke gekwetter van de vogels tref je steeds vaker een hardlopend mens in plaats van een paar reeën. Met de koptelefoon op en de blik gefixeerd op de timer word je niet eens opgemerkt. Natuurlijk tref je ook de natuurbewuste runner die je spontaan groet, los van de tijd rent en volop geniet van de vroege ochtendsfeer. Het maakt in ieder geval één ding duidelijk: hardlopen is hot en dat merken ze ook in Zwartsluis waar afgelopen vrijdagavond de ‘Zwartewaterlandloop’ plaatsvond.

Sinds de eerste loop in 2007 is dit evenement uitgegroeid tot een bekend fenomeen in de regio en steeds verdere omtrek. Men telde dit jaar meer deelnemers dan ooit. Sommige lopers hebben er wat voor over om aan de Handelskade in de startblokken te staan. Een stel uit Lage Zwaluwe bij Dordrecht was op de motor naar Meppel gereden, waar ze een hotel hadden geboekt. Vervolgens huurden ze daar een tandemfiets om als warming up naar Zwartsluis te trappen. Na de loop van 12,2 km en met een medaille om de nek, stapten ze weer op de fiets terug naar Meppel om vervolgens op zaterdag de omgeving te gaan verkennen.

Actieve deelname en sponsoring was er ook vanuit de Gemeente Zwartewaterland. In het kader van Gezond & Gelukkig Zwartewaterland wordt ingezet op meer beweging bij jong en oud. Juist deze loop biedt een geweldige onderlinge sportieve uitdaging voor gezinnen, verenigingen en schoolklassen. Bewegen is het sleutelwoord in de strijd tegen kwalen als obesitas, slaapproblemen en stress. Een vriendelijker medicijn kan men zich niet wensen en de enige bijwerking is dat het verslavend werkt. Wie de smaak eenmaal te pakken heeft wil meer en zo fungeert deze loop voor velen als een opstap naar de halve marathon van 20 km of de hele van 40 km.

Allereerst is er een Kidsrun van 1 en 3 km. Deze voert door het centrum van Zwartsluis en kan zowel langs het parcours als vanaf de terrassen gevolgd worden. Gerjan Kronenberg van de Regiobank, sponsor van de kidsrun, verrichtte het startschot. De jongste deelnemer was drie jaar en liep mee aan de hand van haar ouder. De kleine ging onder luid gejuich en applaus over de finish terwijl zij de zwaar puffende ouder over de eindstreep moest trekken. Dat belooft wat.

Voor de leeftijd vanaf puber tot hoog bejaard is een parcours van 6 km en 12 km uitgezet. Deze leidt via Hasselt door het prachtige verstilde natuurgebied van de Olde Maten en langs het pittoreske gehucht Zwartewatersklooster. De 6 km lopers worden met bussen tot halverwege het parcours gebracht zodat ze het mooiste deel van de route kunnen lopen. Het mag duidelijk zijn dat we hier een organisatieteam treffen met een groen hart. Dit team werkt sinds 2017 samen en presenteert zich als een hechte groep dat streeft naar de ultieme synthese van prestatie en sfeer.

De start van de 12 km, het koningsnummer, vindt plaats aan de Handelskade en daar was al te merken dat de beoogde sfeer aan de prestatie vooraf gaat. De weersomstandigheden waren perfect. Het gros van de deelnemers stond rustig keuvelend en schijnbaar relaxed in groepjes bijeen. Familie, vrienden en overige toeschouwers vulden het plein of stonden achter de dranghekken langs de route binnen het dorp.

Minder relaxed ging het toe bij de fanatiekelingen die bij iedere run in den lande voor de hoofdprijs gaan. Zij rennen zich warm in de straten buiten het parcours en hebben er reeds de nodige kilometers opzitten voor het startschot heeft geklonken. Stilstaan is geen optie en het wedstrijdelement beheerst hun leven. Ze rennen naar het werk en zelfs in huiselijke sfeer klinkt: “Schat, ren jij even naar de bakker?”

Om 19.45 uur was het dan zover, Marco Mosman, al sinds de eerste loop in 2007 betrokken bij de organisatie, hief het pistool en een schot klonk. Het wild in de ‘Olde Maten’ was gewaarschuwd en de horde runners verdween in een mum van tijd uit het zicht van de toeschouwers, het dorp uit, de velden in.

Een deel van het publiek pakte de fiets om hun geliefden tijdens de loop aan te moedigen. Voor de achterblijvers begon het lange wachten op één van de terrassen nabij de finish. Ondertussen hield de speaker ieder op de hoogte van het wedstrijdverloop. Bij het passeren van de Veldschuur werden de renners toegejuichd door een bruidspaar en genodigden. De wedstrijdrunners raasden voorbij maar een aantal amateurs offerde een aantal seconden op voor een felicitatie. Nadat het EHBO team was gepasseerd toog het feestelijk gezelschap in polonaise terug naar de schuur.

Voorbij dit punt viel ook het ‘peloton’ uiteen. Zo waren er de dromers die zich bij het naderen van Zwartewatersklooster verloren in de schoonheid van het landschap en zich in Frankrijk waanden. Bij anderen sloeg de vermoeidheid toe. Een jonge vader trok het niet meer. Na twee slapeloze nachten door jengelende kinderen stortte hij in en eindigde naast zijn kinderen in de bakfiets van de vrouw.

Voor een tweede kop koffie of pint op het terras was geen gelegenheid meer want records werden verbroken. De diehard-runners van de 12,2 km passeerden, gemotiveerd door de ruggen in de verte, moeiteloos de meesten van de 6 km groep, die halverwege het parcours was gestart. Uit de speaker klonk het ongeloof door bij de melding van de eerste binnenkomer en daarmee winnaar van dit koningsnummer: Lucca Poppe uit Zwolle. Het absolute nieuwe baanrecord van 38:57 was een feit en daarmee liep hij zichzelf voorbij. “De wolf moet hem op de hielen hebben gezeten”, zei een stem in het publiek. De nummer twee, Klaas van Pijkeren uit Dronten, kwam ruim vier minuten later binnen.

Winnaar bij de dames op deze afstand was Christina Mulder uit Nieuwleusen in een tijd van 51:33.

Het was hartverwarmend te vernemen dat iedere binnenkomer die de brug aan de Handelskade passeerde, met luid applaus werd ontvangen en met naam en toenaam werd genoemd bij het passeren de finish. Het viel op dat de goed gebekte speaker Ronald Nijland op de hoogte was van de status van de deelnemers, alsof hij hun doopceel had gelicht. Dit droeg bij aan het persoonlijk karakter van het totale gebeuren. Wat je tijd ook was, je inspanning wordt gewaardeerd. Dit gold ook voor de vader in de bakfiets.

De wethouder van Sport deed de prijsuitreiking en hiermee kwam een eind aan deze succesvolle editie van de Zwartewaterlandloop waarbij veel persoonlijke records werden verbroken.

Alle dank en waardering gaat uit naar de sponsoren en de vele vrijwilligers die onmisbaar zijn bij de organisatie van een dergelijke evenement.

De organisatie kijkt al weer uit naar volgend jaar en ergens fluistert een uitdagende stem eens na te denken over de halve marathon. De Barsbeek wacht.

Herman Slurink, Zwartsluis